Nieodebranie i ignorowanie przesyłek poleconych z sądu, urzędu lub od komornika może mieć dla adresata przykre konsekwencje. Nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę.
Najczęstszym sposobem komunikacji danego urzędu z uczestnikiem postępowania lub zainteresowanym w danej sprawie jest doręczanie pism sądowych czy urzędowych przez pocztę. Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego korespondencję przesyła się listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Potwierdzenia stosowane są przede wszystkim przy wysyłaniu ważnych dokumentów i pism. Ma to kluczowe znaczenie zarówno dla nadawcy, jak i dla odbiorcy, szczególnie przy ustaleniu terminu dla dokonania czynności związanej z otrzymaną korespondencją, np. przy zawiadomieniach bądź wezwaniach sądowych. Potwierdzenie nadania przesyłki rejestrowanej wydane przez placówkę pocztową ma moc dokumentu urzędowego i stanowi dowód tego, co zostało w nim stwierdzone.
2 tygodnie na odebranie
Jak podaje art. 133 kpc, jeżeli stroną jest osoba fizyczna, doręczenia dokonuje się jej osobiście, a gdy nie ma ona zdolności procesowej (np. osoba małoletnia) – doręcza się ją przedstawicielowi ustawowemu. W przypadku osoby prawnej, doręczenia dokonuje się organowi uprawnionemu do reprezentowania przed sądem bądź pracownikowi upoważnionemu do odbioru korespondencji. Natomiast przedsiębiorcom pisma sądowe doręcza się na adres podany w rejestrze CEIDG, chyba że został wskazany inny adres właściwy do doręczeń.
Doręczenie pism sądowych, z urzędu bądź od komornika, osobie fizycznej dokonuje się w miejscu zamieszkania, pracy czy też tam, gdzie zostanie zastana. W myśl art. 138 §1 kpc, jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było, to administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi. Okoliczność, kiedy faktycznie pismo zostało przekazane adresatowi, nie ma znaczenia dla oceny skuteczności doręczenia powodując bieg terminów procesowych. Odbierający potwierdza otrzymanie datą i własnoręcznym podpisem.
W przypadku, gdy adresat odmawia przyjęcia korespondencji, doręczenie uważa się za dokonane. Natomiast, gdy nie ma możliwości doręczenia w/w osobom, listonosz pozostawia tzw. awizo, czyli zawiadomienie o tym, gdzie i kiedy pismo pozostawiono wraz z pouczeniem o terminie odbioru w ciągu siedmiu dni. Jeśli w tym terminie pismo nie zostanie odebrane przez adresata, listonosz zostawi kolejne awizo. Oznacza to, że osoba, do której została skierowana korespondencja, od pierwszego zawiadomienia ma dwa tygodnie na odebranie pisma w odpowiedniej placówce pocztowej.
Dla własnego dobra
Dodajmy, że nieodebranie pisma od komornika sądowego nie wstrzymuje działań egzekucyjnych, więc strona (dłużnik) może nie mieć pełnej wiedzy o toczącym się postępowaniu i podejmowanych w jego toku czynności, co na pewno skutkuje dla niej negatywnie. Co więcej, warto pamiętać, że nie zawsze jesteśmy pewni, czego konkretnie dotyczy kierowana do nas korespondencja. Tymczasem może ona zawierać istotne informacje, które powinny spowodować podjęcie działań w celu obrony swych praw i interesów, a nieodebranie znacznie to utrudni.
Warto wiedzieć
List polecony to przesyłka rejestrowana, czyli taka, której przyjęcie pracownik poczty potwierdza nadawcy, wydając mu specjalne pokwitowanie, a adresat po doręczeniu kwituje odbiór. Według obowiązujących przepisów maksymalna masa listu poleconego może wynosić 2000 gramów. Listami poleconymi wysyłać można korespondencję, dokumenty, druki, czasopisma, książki i inne drobne przedmioty dopuszczone do obrotu pocztowego. Listy polecone oznaczane są dodatkową naklejką na kopercie, zazwyczaj białą w czerwonej ramce, z dużą literą R (od Recommandé – polecony), nazwą urzędu pocztowego, w którym przesyłkę przyjęto i numerem ewidencyjnym listu. W celu zautomatyzowania procesu odczytywania numerów przesyłek poleconych stosuje się coraz częściej kodowanie ich przy pomocy kodów kreskowych. wikipedia.or
Agata Antoniak
Specjalista ds. prawnych
Pretorius Sp. z o.o.
